-
{{#each ad}}
-
Sponsored
{{/each}}
ពិបាកបត់ជើងតូច ! បត់ជើងតូចញយ ... អាការៈនេះមិនមែនជាបញ្ហាដែលកើតមានតែលើស្ត្រីវ័យចំណាស់ទេ បុរសក៏អាចជួបប្រទះបញ្ហានេះដូចគ្នា ! ហើយសម្រាប់បុរស ដើមហេតុអាចមកពីប្រូស្តាត ! តើប្រូស្តាតជាអ្វី ? ប្រូស្តាតជាសរីរាង្គដ៏សំខាន់មួយរបស់បុរស។ គ្រូពេទ្យតែងណែនាំឱ្យមនុស្សប្រុស ចាប់ពីអាយុ៥០ឆ្នាំឡើង ឧស្សាហ៍តាមដានសុខភាពសរីរាង្គប្រូស្តាតមួយនេះ ព្រោះជំងឺមហារីកដែលកើតលើមនុស្សប្រុសញឹកញាប់ជាងគេ គឺ ជំងឺមហារីកប្រូស្តាតនេះឯង។
គ្រប់មនុស្សប្រុសសុទ្ធតែដឹង ស្ទើរតែគ្រប់គ្នា ថាក្រពេញប្រូស្តាត ដែលជាសរីរាង្គដ៏សំខាន់មួយរបស់បុរស អាចបង្កបញ្ហាដល់សុខភាព នៅពេលវ័យកាន់តែចាស់ទៅ។ នេះជាអ្វីដែលមនុស្សប្រុសភាគច្រើនបានដឹង។ ប៉ុន្តែសួរថាតើប្រូស្តាតនៅមានទីតាំងនៅទីណា ? មានពាក់ព័ន្ធអ្វីខ្លះនឹងបញ្ហាផ្លូវភេទ ? ធ្វើដូចម្តេចទើបអាចរក្សាសុខភាពប្រូស្តាតបានល្អ ? នេះជាសំណួរដែលបុរសទូទៅ ពិបាកនឹងផ្តល់ចម្លើយ និងតែងចោទសួរខ្លួនឯង។
តើប្រូស្តាតជាអ្វី?
ប្រូស្តាតជាក្រពេញតូចមួយ តែមានតួនាទីសំខាន់និងសំខាន់ណាស់ក្នុងជីវិតបន្តពូជ។ ក្រពេញប្រូស្តាតបញ្ចេញវត្ថុរាវ Séminal ដែលនៅពេលលាយច្របល់ជាមួយនឹងមេជីវីតស្ពែមាតូហ្សូអ៊ីត ក៏ក្លាយទៅជាទឹកកាម។ ប្រូស្តាតមិនមែនជាអ្នកផលិត ឬជាឃ្លាំងស្តុកមេជីវិតឈ្មោល ស្ពែម៉ាតូហ្សូអ៊ីតទេ។ ទឹកកាមដែលបុរសបញ្ចេញម្តងៗ មាន១០%ជាទឹកប្រូស្តាត ដែលមានគុណប្រយោជន៍ជាអង់ទីសិបទិក។ បើគ្មានប្រូស្តាតធ្វើការទេ នោះស្ពែម៉ាតូហ្សូអ៊ីត នឹងធ្លាក់ទៅក្នុងទឹកកាម ហើយមិនអាចហែលធ្វើដំណើរតាមប្រដាប់ភេទស្ត្រីឆ្ពោះទៅកាន់មាត់ស្បូន ដើម្បីបង្កកំណើតទេ។
ប៉ុន្តែបញ្ហានៅត្រង់ថា សរីរាង្គដ៏សំខាន់ក្នុងការបន្តពូជមួយនេះ មានទីតាំងមិនល្អសោះ។ ប្រូស្តាតស្ថិតនៅក្រោមផ្លោកនោម មុខទ្វារលាមក ប្រមាណតែ៥ទៅ៧ស.ម. និងរុំព័ទ្ធជុំវិញប្រព័ន្ធទ្វារបង្ហូរទឹកនោម ដែលជាបំពង់បង្ហូរទឹកនោមពីផ្លោកចេញមកក្រៅ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាបុរសដែលមានបញ្ហាប្រព័ន្ធទឹកនោមតែមានពាក់ព័ន្ធនឹងប្រូស្តាត។
ប្រូស្តាតលូតលាស់ប្តូរផ្លាស់ទំហំទៅតាមអាយុ ?
ប្រូស្តាតជាសរីរាង្គដែលលូតលាស់ និងចាស់ទ្រុឌទ្រោមទៅតាមវ័យ។ កាន់តែចម្រើនវ័យ ប្រូស្តាតកាន់ធំ។ នៅអាយុ២០ឆ្នាំ យុវបុរសមានប្រូស្តាតទំហំប្រមាណតែ២០ក្រាមប៉ុណ្ណោះ ពោលគឺប៉ុនគ្រាប់កៅឡាក់។ តែនៅពេលបុរសនោះមានអាយុ៦០ឆ្នាំ ប្រូស្តាតរីកធំប្រមាណដល់ទៅ ៦០ ក្រាម ពោលគឺឡើងធំជិតបីដង ប៉ុនផ្លែល្វា។ នេះគឺជាយន្តការនិងការវិវឌ្ឍជាធម្មតានៃសរីរាង្គ ហើយវាអាចក្លាយជារឿងមិនធម្មតា ប្រសិនបើប្រូស្តាតនៅតូចធម្មតា ក្រោយអាយុ៦០ឆ្នាំ។ ចាប់ពីអាយុ៧០ឡើងទៅ ៧០%នៃបុរស តែងតែមានប្រូស្តាតធំ តែគ្មានរំខានដល់សុខភាពទេ។
ប្រូស្តាតអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់អ្វីខ្លះដល់មនុស្សប្រុសជាទូទៅ?
បញ្ហាដែលមនុស្សប្រុសជួបប្រទះច្រើនជាងគេ គឺការហើមសាច់ប្រូស្តាត Adénome នៅពេលដែលវារីកធំ ទៅតាមអាយុកាល។ ប្រូស្តាតជាទីស្នាក់ការ ដែលប្រជុំច្រើនដោយការដុះដុំ ហើយធ្វើឱ្យមាន Adénome តែជាញឹកញយដុំនោះមិនមែនជាសាច់កាចទេ។ បុរសមួយភាគប្រាំ តែងជួបបញ្ហានេះ។ ចុះឯណាទៅពាក្យថា វាជាការធម្មតាដែលប្រូស្តាតរីកធំទៅតាមវ័យនោះ ? តាមការពិត ប្រសិនបើប្រូស្តាតរីកធំធាត់ទៅប៉ែកខាងក្រៅ នោះប្រូស្តាតមិនមែនជាអ្នកបង្កបញ្ហាមែន។ ផ្ទុយទៅវិញ បើការរីកធំ ដុះឆ្ពោះទៅផ្នែកខាងក្នុង នោះវានឹងធ្វើឱ្យមានផលរំខានប៉ះពាល់ដល់ ដំណើរហូរបញ្ចេញទឹកនោម និងដែលបង្កបង្កើតជារោគសញ្ញាផ្សេងៗទៀត។ ក្នុងករណីបែបនេះ បុរសនឹងជួបបញ្ហានៅពេលបត់ជើងតូច ទឹកនោមបាញ់ចេញខ្សោយ ហើយត្រូវងើបញយដងនៅពេលយប់ ព្រោះតែទំហំនៃប្រូស្តាតមានឥទ្ធិពលទៅលើប្លោកនោម។ នេះជាបញ្ហាដែលមានពាក់ព័ន្ធលើបុរសគ្រប់រូបទាំងអស់។
មហារីកប្រូស្តាត
ចំពោះមហារីកប្រូស្តាតដែលជំងឺមហារីករបស់បុរសលំដាប់ទីមួយ ជាករណីកម្រទេ។ ប៉ុន្តែមានការយល់ច្រលំច្រើនជុំវិញជំងឺមហារីកប្រូស្តាតនេះ។ ទម្រង់ខ្លះ គឺជាភាពច្រាស់ទ្រុឌទ្រោមនៃប្រូស្តាត និងករណីស្រាលទេ គឺប្រៀបដូចសក់ក្បាលមនុស្សចាស់ទៅឡើងស្កូវយ៉ាងដូច្នោះ។ រោគសញ្ញាបែបនេះពេលខ្លះ មិនត្រូវការការព្យាបាលអ្វីទេ ប៉ុន្តែចាំបាច់ត្រូវមានការតាមដាន។ ដើម្បីអាចកំណត់និងវាយតម្លៃ ថាជាជំងឺមហារីកប្រូស្តាតបាន ទាល់តែមានការសង្ស័យ គ្រូពេទ្យឯកទេសលូកស្ទាបតាមទ្វារលាមក ហើយ ឆ្កឹះសាច់មកវិភាគ។ ជាធម្មតា កំរិតនៃការវាស់វែងតាមមាត្រដ្ឋានGleason គិតពិន្ទុពី០ ទៅ១០។ បើនៅត្រឹម៦ វាមិនមែនជាតំណាងគ្រោះថ្នាក់ទេ និងក៏មិនទាន់ត្រូវការការព្យាបាលដែរ។ ជាទូទៅបុរសចំណាស់ដែលមានបញ្ហាប្រូស្តាតធ្វើទុក ៨០%មានដល់កំរិត៦នេះឯង។ ក្នុងករណីបែបនេះ បុរសម្នាក់ក្នុងចំណោមពីរនាក់បានស្វែងរកការព្យាបាល ដែលតាមការពិតវាមិនទាន់ចាំបាច់ផង។ ប៉ុន្តែសូមកុំកំណាញ់នឹងធ្វើការតាមដានសុខភាព និងទៅវិភាគវែករកជំងឺមហារីក។ សូមចងចាំថាមានទម្រង់នៃជំងឺមហារីកដែលមិនទាមទារការព្យាបាល តែត្រូវការការរក្សាថែទាំអនាម័យជីវិត និងការរស់នៅ និងទម្រង់ជំងឺមហារីកដែលសំងំឈឹងគ្មានផ្តល់រោគសញ្ញា ឱ្យធ្វេសប្រហែសមួយភ្លែត ជំងឺក៏វិវត្តលឿនដល់ដំណាក់កាលខ្លាំង ពិបាកជួយសង្គ្រោះ។
មធ្យោបាយការពារ និងការថែទាំ
មធ្យោបាយការពារការហើមសាច់ប្រូស្តាត និង មហារីកប្រូស្តាត ដ៏ប្រសើរជាងគេ គឺការរក្សាអនាម័យជីវិត និងក្នុងការរស់នៅ ដោយមានរបបអាហារត្រឹមត្រូវ។
សូមទទួលទានតិច តែត្រឹមត្រូវល្អ និងត្រូវធ្វើកីឡា បញ្ចុះទម្ងន់ បើអ្នកមានរាងធាត់ជ្រុលលើសគីឡូ។
ទទួលទានត្រឹមត្រូវ ជាការទទួលទានតិចតែប្រកបដោយគុណភាព ហើយការទទួលទានបែបនេះ ជាការការពារទប់ស្កាត់គ្រប់ជំងឺមហារីកទាំងអស់។ ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការទទួលទានអាហារមួយចំនួន និងសូមកុំភ្លេចថាបរិមាណនៃការទទួលចំណីអាហារជាថ្នាំពុល។ ក្រុមគ្រូពេទ្យឯកទេសសូមណែនាំឱ្យលោកអ្នក កាត់បន្ថយការទទួលទានអាហារមានសារធាតុខ្លាញ់មិនឆ្អែត និងបង្កើនការបរិភោគអាហារមានសារធាតុអង់ទីអ៊ុកស៊ីដង់ច្រើន។ និយាយឱ្យចំ គឺត្រូវបន្ថយបរិមាណ (មិនមែនឈប់) ការទទួលទានសាច់គោ សាច់ជ្រូក សាច់ខ្លាញ់ ផលិតផលជាតិទឹកដោះគោ ហើយបង្កើនការបរិភោគបន្លែ ផ្លែឈើគ្រប់មុខ ជាពិសេសប៉េងបោះ ពពួកបន្លៃស្ពៃ (ស្ពៃក្តោប ស្ពៃក្រញាញ់ខៀវ បូកគោ ផ្កាស្ពៃ...) ឆៃថាវ និងត្រី។
ដោយឡែក អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា មានចំណងរវាងភាពស្រណុកស្រួលរបស់មនុស្សប្រុសនិងបញ្ហាប្រូស្តាត។ ប្រសិនបើអ្នកចូលចិត្តនៅស្ងៀមអង្គុយមើលតែទូរទស្សន៍ ជាង១០ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ បុរសនោះនឹងមានគ្រោះជួបការវះកាត់ប្រូស្តាត២០%បន្ថែម។ ផ្ទុយទៅវិញ បើអស់លោកប្រឹងបញ្ចេញកម្លាំងកាយ ដើរឱ្យបានពីរទៅបីម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ នោះអ្នកនឹងអាចកាត់បន្ថយហានិភ័យបាន២៥%។
ផ្លូវភេទនិងសុខភាពប្រូស្តាត
គេជឿថាបុរសចំណាស់មានបញ្ហាផ្លូវភេទអាចបណ្តាលមកពីប្រូស្តាតខ្សោយ ផ្ទុយទៅវិញ មានការសិក្សាកាន់តែច្រើនឡើងៗបានបង្ហាញថា ការបញ្ចេញទឹកកាមបុរសយ៉ាងហោច២០ដងក្នុងមួយខែ បានចូលរួមចំណែកយ៉ាងខ្លាំងធ្វើឱ្យប្រូស្តាតមានសុខភាពល្អ។ ជាការសិក្សាដែលគេមិនអាចបង្ហាញជាលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្របាននៅឡើយទេ និងដោយសខ្មៅបានទេ ប៉ុន្តែសេចក្តីពន្យល់បំភ្លឺមានលក្ខណៈស្របតាមយន្តការជីវសាស្ត្រ។ នៅក្នុងទឹកកាមបុរស ដែលប្រូស្តាតមានទំនួលខុសត្រូវមួយភាគដែរ មានផ្ទុកសារធាតុម្យ៉ាងឈ្មោះថា Putrescines។ សារធាតុនេះ ជាភ្នាក់ងារអាចបង្កជំងឺមហារីក។ ដូច្នេះការបញ្ចេញទឹកកាមញឹកញយ គឺប្រៀបបាននឹងការបញ្ចេញជាតិពុលចេញពីខ្លួន។
ជីវិតផ្លូវភេទជាចំណែកមួយនៃច្បាប់ធម្មជាតិរបស់មនុស្សសត្វទូទៅ តែបើជីវិតនេះបានរីករាយ វាជាចំណែកមួយជួយធ្វើឱ្យប្រូស្តាតមានសុខភាពល្អ។ គ្រាន់តែថាអ្នកជំនាញនិងវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាលមិនអាចកំណត់និងបញ្ជាក់ប្រាប់អស់លោកថាត្រូវប្រព្រឹត្តប៉ុន្មានដង ក្នុងមួយថ្ងៃ ក្នុងមួយខែ ជាលក្ខណៈវិទ្យាសសាស្ត្របានទេ៕
